Gestrand in Nederland - Het verhaal van Stefanus Hanekom
Hoe radeloos moet je zijn om op je 75ste met een Microlight Aeroplane van Alibaba vanuit Calais naar Engeland te willen vliegen? Dit in de hoop dat zijn gegevens bij de Ambassade van Zuid-Afrika in Londen wél bekend zijn. In de systemen in Zuid-Afrika is hij niet terug te vinden. Na een bewogen leven wil hij terugkeren naar zijn vaderland. “Een man in Zuid-Afrika wordt gemiddeld 78 jaar. Ik ben nu 75 jaar en hoop mijn laatste jaren door te brengen in mijn thuisland, de plek van mijn voorouders.”
Stefanus Hanekom is in 1950 geboren in Kroondal, in het noorden van Zuid-Afrika, als één van de middelsten van acht kinderen. In 1983 verliet hij op 33-jarige leeftijd voorgoed Zuid-Afrika om via een agentschap als elektricien onder verschillende vlaggen te werken op boorplatforms in de Noordzee. Op zijn 65ste ging hij met pensioen. Voor zijn terugkeer naar Zuid-Afrika, wilde hij eerst meer van Europa zien. Hij reisde door Noorwegen, Finland, Rusland, Oekraïne, Polen en naar Oost-Duitsland omdat daar de roots liggen van zijn verre voorvader, Jurgen Hanekom, die in de tijd van de VOC naar Zuid-Afrika is gereisd en daar zijn bestaan heeft opgebouwd. Hoe kan het zijn dat zijn voorvader wel online is te vinden, maar Stefanus niet voorkomt in het bevolkingsregister? De roerige politieke geschiedenis in Zuid-Afrika is daar mogelijk debet aan. “Ze hebben mij in Nederland een verblijfsvergunning aangeboden, maar dat wil ik niet. Ik wil naar huis!” Op zoek naar een oplossing, verblijft hij bij Stichting ROS. Met vier jaar ongebruikelijk lang. De gedeelde slaapkamer biedt niet de gewenste rust en privacy. Zodoende slaapt hij liever op de bank in de gemeenschappelijke ruimte. Daar droomt hij over zijn vlucht naar de overkant van het kanaal. “Echt, het is zo gepiept. Het is maar elf kilometer. Je moet alleen even hoogte hebben.”
Bekijk het portret van Stefanus Hanekom in aflevering 20 van het EO-programma Dit is de kwestie.
