Hanny de Kruijf blikt terug op 18 jaar voorzitterschap
18 jaar was ik voorzitter van Stichting ROS. Een terug- en vooruitblik
Vanaf het begin heeft het werk van het ROS 3 pijlers gehad, die we als bestuur bij de start van de organisatie samen met de 2 medewerkers die het ROS toen had hebben bedacht.
Het gaat om het 1e lijnswerk van directe hulp en ondersteuning aan mensen zonder papieren, het toerusten van mensen en organisaties die met deze groep te maken hebben en beleidsbeinvloeding en lobby richting beleidsmakers en politiek. Die 3 pijlers waren wat ons betreft in 2005 onlosmakelijk met elkaar verbonden en zijn nog steeds de basis van het werk van het ROS anno 2023.
Is er dan in de loop der jaren niets veranderd. Zeker wel! Zo was er in 2007 het generaal pardon waarbij het ROS in Rotterdam werd ingezet om de doelgroep te bereiken en te helpen met het indienen en leveren van bewijsmateriaal. Dat waren tijden van hoop omdat mensen na jaren in de wachtstand eindelijk een bestaan konden gaan opbouwen. In 2013 volgde het kinderpardon en daarna braken moeilijke tijden aan, waarin het leek of we mensen nog weinig te bieden hadden. Dat had ook zijn uitwerking op de medewerkers.
We hebben toen samen met mensen van de Hogeschool Inholland gebrainstormd over onze positie. Uitkomst daarvan was o.a. dat we aan ons 1e lijnswerk een aantal dingen gingen toevoegen zoals empowerment en toekomstoriëntatie: vermeerdering van kennis van basisrechten, nadenken over de eigen toekomst en inzicht geven in eigen mogelijkheden. Dat gaf een nieuwe richting aan ons werk en was een verrijking voor wat we mensen zonder papieren te bieden hebben.
Een rode draad in het werk van het ROS is ook altijd het project Vice Versa geweest. Ondersteuning bij vrijwillige terugkeer naar het land van herkomst. Ik weet nog goed dat we mensen van de Europese commissie op bezoek kregen en die waren diep onder de indruk van de monitoring die we deden. Niet omdat we dat moesten doen, maar omdat er vanzelfsprekend contact was met de terugkeerder als die dat wilde. Gewoon omdat we graag wilden weten hoe het iemand verging en waar hij tegenaan liep. Later volgden ook reizen om te kijken hoe mensen het daadwerkelijk maakten.
Waarom ik zo lang voorzitter van het ROS ben geweest? Omdat het een organisatie is met gedreven mensen, betaald of vrijwillig. Die een lange adem hebben en mensen niet willen pamperen, maar hen zien als zelfstandige mensen die zelf richting geven aan hun leven.
Voor de toekomst hoop en verwacht ik dat het ROS die spirit vasthoudt. Dat migratie iets is van alle tijden en ieder mens dezelfde basisrechten heeft, zoals onderdak, middelen voor levensonderhoud en gezondheidszorg.
Hanny de Kruijf