Met visuele beperking terug naar Kaapverdië

Meneer D. is geboren in Kaapverdië. Als matroos heeft hij veel gevaren, zowel internationaal als in de Europese binnenvaart. Vanaf 1998 was Rotterdam zijn thuishaven. Hij heeft tot 2009 jarenlang op contract gewerkt met een arbeidsvergunning, daarna kon hij tot 2016 nog met, en soms zonder contract werken op Nederlandse schepen.

In 2016 bleek dat hij al enkele jaren niet meer met de juiste (arbeids-)vergunning in Nederland verbleef. Hij heeft een advocaat in de arm genomen die met ongebruikelijke procedures vooral tijd probeerde te winnen. Zijn reserves aan spaargeld gingen vanaf die tijd op aan levensonderhoud en juridische procedures.

Na een paar jaar is hij zijn woonruimte kwijtgeraakt en verblijft sindsdien wisselend bij oud-collega’s. Ondertussen kon hij steeds minder goed zien en horen. Uit medisch onderzoek bleek dat hij lijdt aan de ziekte van Stargardt, een netvliesaandoening die onomkeerbaar is.

In maart 2022 heeft meneer zich bij ROS gemeld om onder onze begeleiding terug te keren naar zijn land van herkomst. Helaas moest hij zijn grote wens om van zijn spaargeld een boot te kopen en als visser nog een boterham te verdienen loslaten, omdat hij nog maar heel weinig kon zien.

Meneer D. heeft gelukkig nog wat familie in Kaapverdië, die voor hem een kamer vrij houden. Met het budget van ons project kan hij na terugkeer die kamer inrichten. Met expertisecentrum Visio hebben we gekeken welke middelen hij nodig heeft en met de  financiële ondersteuning van verschillende fondsen heeft hij alle geadviseerde hulpmiddelen gekregen, inclusief een gehoorapparaat. Een belangrijke onderdeel van de begeleiding was het herstellen van de relaties met verschillende familieleden. Meneer D heeft met grote moeite moeten accepteren dat hij altijd afhankelijk zal zijn van zijn familie, want in Kaapverdië kan je als visueel gehandicapte niet veel steun verwachten van de overheid.

Uiteindelijk is deze meneer op 29 januari teruggekeerd. Zijn herintegratiebudget te investeert hij deels in de kleine onderneming van zijn dochter, bij wie hij inwoont.

Tijdens zijn terugreis, met twee keer overstappen een lange vlucht, is hij begeleid door een IOM medewerker die er zorg voor droeg dat hij veilig op zijn bestemming aankwam. Hij belde ons met grote opluchting in zijn stem om te vertellen hoe fijn het was om zijn vader, dochter, kleindochter en andere familieleden weer te zien. Wel moest hij weer flink wennen aan de warmte daar!

Het begeleidingstraject van meneer D. was lang en complex. Onze Kaapverdische vrijwilliger Herica is van grote betekenis geweest. Door samenwerking met Visio, IOM, de familie en de vrijwilliger was heeft meneer D. uiteindelijk een grote nieuwe stap kunnen zetten in zijn leven en we wensen hem het allerbeste.

Vorige
Vorige

Twee dreamers aan het woord: Liana en Elza

Volgende
Volgende

Uitnodiging kick-off Netwerk Ongedocumenteerden Onderdak